تقدیم به دلبندم میوه دلم

زود بزرگ نشو مادر؛کودکیت را بی حساب می خواهم ودر پناهش جوانیم را؛

زود بزرگ نشو فرزندم؛

قهقهه بزن ،جیغ بکش،گریه کن،لوس شو،ولی زود بزرگ نشو تمام هستی ام

آرام آرام پیش برو،آن سوی سن و سال هیچ خبری نیست گلم.هر چه جلوتر می روی همه چیز تندتر از تو قدم بر میدارد.حالا هنوز دنیا به پای تو نمی رسد به پاکی.الهی هرگز هم قدمش نشوی هرگز!

همیشه از دنیای ما آدم بزرگ ها جلوتر باش،یک قدم،دو قدم،ولی بزرگ تر نشو مادر.

آرام آرام پیش برو گلم.آنجا که عمر وزن میگیرد دنیا به قدری سبک میشودکه هیچ هیجانی برای بیرونش نخواهی داشت.

آن سوی سن و سال خبری نیست.کودکی کن ، از ته دل بخند،به اداهای ما که برای خنداندنت دلقک میشویم،بزرگ که شدی از نگاه دلقک ها گریه ات میگیرد میدانم. 

عزیز ترینم، فرزندم من مادرت هستم....

هیچ کس مرا مجبور به مادری نکرد. من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بی خوابیهای شبانه را،تا بیاموزم پنهان کردن درد را پشت حجمی از سکوت ؛تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات میتواند معجزه زندگی دوباره ام باشد؛

من نه بهشت میخواهم نه آسمان و نه زمین؛بهشت من زمین من و زندگی ام نفس های کودکی توست؛

من هیچ نمیخواهم هیچ؛

هیچ روزی به من تعلق ندارد،همه ساعت ها و ثانیه های من تویی و من دست کودکیت را میگیرم تا به فردای انسانیت برسانم که این رسالت من است.

و هیچ منتی از من بر تو وارد نیست که من با اختیار به عشق تو را به این دنیا آورده ام.