تقدیم به دلبندم میوه دلم

دلبندم سلام 

اینقدر بزرگ شدی زود ماشاالله که نفهمیدم چطور یه دفعه ای باید راهی مدرسه بشی.

عزیز دلم اومدنمون به شیراز یکی از دلیلاش هم تو بودی بابایی خیلی دوست داشت همیشه هم میگفت علی ان شاالله شیراز باید بره مدرسه.

روز اول مدرست دقیقا برابر شد با شروع مرخصی مامان برای زایمان و اومدن یه فرد جدید به اسم آقا محمد داداش گلت.

روز 31فروردین با هم رفتیم البته به اتفاق اقاجون حاجی برا جشن پیش دبستانیا .

و از اول مهر شروع مدارس . که خدا را شکر مدرسه علم الهدی که یه مدرسه قرآنی هم هست جو سالم و مدیر و معلمای دلسوز و خانواده های خیلی خوبی هستند که واقعا همه بعد از ازمون و فیلتر شدن وارد این مدرسه شدن و از عر لحاظ آینده بچه هاشون چه درسی چه دینی و قرانی براشون مهمه.

و تو عزیز دلم تو این شش ماه از لحاظ قرانی که بیست بودی خدا راشکر و خانم مرادی عزیز همیشه ازت راضی بوده و بیست بودی.

و خانم مقتدایی هم معلم دلسوزتان که ازت راضی بوده و خدا را شکر ما هم ازش راضی بودیم چون واقعا زحماتشو به عینه میدیم . از لحاظ نقاشی که پیشرفت چشمگیری داشتی که بیشتر وقتا نقاشیاتو باورم نمیشد کار خودت بوده آخه عزیزم تو نقاشی ضعیف بودی که خدا را شکر الان عالی هستی.

از لحاظ خلاقیت ،دست ورزی،رباتیک هم شکوفا شدی شکر خدا و اینحاست که از بابایی گل باید تشکر کنیم به خاطر حساسیتش برا مدرسه .که واقعا تاثیر گذار بود.

ان شاالله عزیز دلم همینطور پیش بره و شاهد شکوفایی استعدادهایش باشم در همه زمینه ها علی الخصوص درسی و دینی و تربیتی .که این بزرگترین رسالت و آرزوی منو بابایی هست که عزیز دلمو رو قله های بلند موفقیت در آینده نه چندان دور ببینیم. ان شالله به امید اون روز بزرگ